ทำกรรมอะไรไว้ ระวัว อาจส่งผลเร็วกว่าที่คิด

เปรต เป็นผีชนิดหนึ่งที่เคยทำบาปหนักในอดีตเมื่อเขาตายเขาจะต้องได้รับกรรมและกลายเป็นเปรต ทำให้เกิดการมีชีวิตที่ยากลำบากชอบร้องหรือขอบุญจากมนุษย์ ตามความเชื่อของคนไทยเปรตเป็นผีสูงเช่นต้นตาลผมยาวคอผอมผิวสีดำท้องใหญ่มือใบปาล์ม แต่มีปากเหมือนรูเข็ม และเปรตมักหิวเพราะเขากินอะไรไม่ได้เลย ดังนั้นจึงอยากมาขอทำบุญในงานบุญต่าง ๆ ซึ่งเมื่อได้รับบุญและเกิดใหม่ในชีวิตหน้าจะไม่ต้องทนทุกข์เพราะเป็น พ่อของผมตอนสมัยเป็นหนุ่มๆ ยังไม่มีครอบครัว แกก็อาศัยอยู่ที่บ้านหลวงประดิษฐ์ไพเราะ แถวๆ วัดราชนัดดา พ่อได้ร่ำเรียนวิชาช่างซ่อมเครื่องดนตรีไทยกับคุณตาอ้อน ช่างมือดีของคุณหลวงฯ พ่อยังต้องมีภาระกิจอีกอย่าง คือต้องแวะเวียนไปเรียนวิชาอาคมต่างๆ กับหลวงตาเมี้ยน ที่วัดราชฯอีกด้วย หลวงตาเมี้ยนแกเลี้ยงผี พ่อต้องเอาเครื่องเซ่นไปให้ผีกินด้วย วันหน้าจะเล่าให้ฟัง วันนี้ขอเป็น “เรื่องเล่าผีเปรต” ก่อน ตาชู คนนี้ก่อนแกตายแกเป็นมัคทายกฯ ตอนแกมีชีวิตอยู่ แกก็ชอบอมเงินวัด ยักยอกเอาเงินวัดไปสร้างบ้านช่องตัวเอง

ตาชูแกไม่กลัวบาปกลัวกรรม สุดท้ายแกก็ตาย ตายแล้วก็เอาอะไรไปไม่ได้สักอย่าง หลวงพี่แดง แกเป็นศิษย์เอกของหลวงตาเมี้ยน เรียกว่ามีวิชาอาคมแกร่งกล้าพอตัว วันหนึ่ง พ่อก็เอาเครื่องเซ่นไปให้ผีของหลวงตาเมี้ยนตามปกติ หลวงพี่แดงก็ทักพ่อผม “ไอ้เล็ก คืนนี้เอ็งอยากเห็นอะไรดีๆมั้ย ?” ( พ่อผมชื่อ “เล็ก” ) …พ่อก็ตอบรับคำไป พอตกดึกราวเที่ยงคืน พ่อก็ไปหาหลวงพี่แดงตามนัด พ่อเดินตามหลวงพี่แดงไปบริเวณลาน ข้างโบสถ์วัดราชนัดดา “ไอ้เล็ก ถ้าข้าบอกให้เอ็งจับจีวรข้า เอ็งก็จับนะ แล้วมองไปที่โบสถ์” หลวงพี่แดงหันมาสั่งพ่อ ก่อนจะยืนประนมมือสวดอะไรพรึมพรำ สักพัก

คนที่ทำกรรมหนัก ระวังอาจจะกลายเป็น ผีเปรต